“Van je werk kan je niet ziek worden.”
Van mijn hobby heb ik mijn werk gemaakt. Daardoor voelde werken nooit als werk. Ik deed het met veel plezier. Mijn inzet was altijd 200%. Als schaatstrainer en personal trainer was er niks mooiers om te zien hoe iemand zijn doelen behaalde. Dat motiveerde mij om door te blijven gaan. Mijn perfectionisme, doorzettingsvermogen, drang om mensen te helpen, gedrevenheid en het niet willen falen in het leven zorgde bij mij voor een burnout.
Opleidingen
Voor mijn burn-out was ik iemand die altijd alles perfect wilde doen en niet stilstond bij wat ik al bereikt had. Voor mijn gevoel had ik namelijk nog niks bereikt. Na de HAVO ben ik gelijk gestart met een HBO Sport, Management en Ondernemen en in mijn laatste jaar heb ik er nog een pre-master bewegingswetenschappen erbij gedaan om gelijk door te kunnen met een master bewegingswetenschappen van anderhalf jaar.
Nog niet genoeg……
Of dat alles nog niet genoeg was deed ik vrijwilligerswerk, gaf ik schaats- en skeelertraining bij verenigingen aan jeugd en volwassenen, sportte ik zelf nog 4x per week en volgde ik nog andere cursussen. Bovendien startte ik mijn eigen bedrijf, genaamd Stijger Sportadvies. Het gehele jaar (winter en zomer) verzorgde ik trainingen voor de schaatsjeugd op ijsbaan Haarlem om het uiterste uit zichzelf te kunnen halen. Ik coachte ze tijdens wedstrijden. Ik ging met de jeugd op trainingskamp en stond voor ze klaar als er andere problemen waren. Zo bestond mijn week uit training geven en voor mensen klaar staan.
Klaarstaan
Toen ik merkte, dat ik er geen voldoening meer uit haalde en ik het gevoel had dat ik mijzelf niet verder ontwikkelde bij mijn eigen bedrijf, ging ik op zoek naar nieuwe mogelijkheden. Ik kwam terecht in Amsterdam en werd daar in 3 maanden tijd opgeleid als personal trainer. Ik stond voor iedereen klaar en als er iets gedaan moest worden op het werk dan kon je het aan mij overlaten. Ik werkte 6 dagen per week en als ik thuis was beantwoordde ik mails, maakte ik trainings- en voedingsschema’s en hielp ik andere trainers. Alles om mijn klanten tevreden te houden, nieuwe trainers zo goed mogelijk te helpen en de kans op promotie te vergroten.
Perfectionisme
Daarnaast sportte ik minimaal 5x per week, want als personal trainer heb je natuurlijk wel een voorbeeldfunctie. Eens in de drie dagen bereidde ik al mijn maaltijden, zodat ik ook op dat vlak alles onder controle had. Mijn perfectionisme, de druk die ik mijzelf oplegde om niet te willen falen en de wil om promotie te maken bij het bedrijf waar ik werkte, zorgde ervoor dat ik door bleef razen als een sneltrein die stoptekens negeert.
Ik was altijd diegene die zei, dat ziek worden door je werk niet mogelijk was. Echter, moet ik daar op terugkomen. Ziek worden door je werk is zeker mogelijk. Het negeren van je eigen lichaamssignalen, geen ‘nee’ zeggen, de druk van presteren die ik mijzelf oplegde en de verwachtingen op werk waren voor mij het recept voor een burn-out.